بیوگرافی مهدی خلجی

مهدی خلجی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. لطفاً با توجه به شیوهٔ ویکی‌پدیا برای ارجاع به منابع، با ارایهٔ منابع معتبر این مقاله را بهبود بخشید. مطالب بی‌منبع را می‌توان به چالش کشید و حذف کرد.

همه یا برخی از منابع فهرست‌شده در این مقاله، ممکن است معتبر نباشند. لطفاً با پیدا کردن منابع معتبرتر، یا با بررسی معیارهای اعتبار برای منابع موجود، این مقاله را بهبود بخشید. منابع نامعتبر ممکن است به چالش کشیده شوند و حذف گردند.

مهدی خلجی

زادروز	۳۱ شهریور ۱۳۵۲ (۴۵ سال) قم، ایران
محل زندگی	واشینگتن، دی. سی.
پیشه	روزنامه‌نگار، نویسنده، مترجم، تحلیل‌گر سیاسی
نقش‌های برجسته	تحلیل‌گر سیاسی و مذهبی
آثار	ناتنی
والدین	محمد تقی خلجی

محمدمهدی خلجی (متولد ۳۱ شهریور ۱۳۵۲ در قم^[۱])، روزنامه‌نگار، نویسنده، مترجم و تحلیل‌گر سیاسی ایرانی است.

محتویات

زندگی

مهدی خلجی در شهر قم به دنیا آمد. در سال ۱۳۶۳ وارد حوزه‌ی علمیه‌ی قم شد و تا سال ۱۳۷۶ به طور متناوب در آن‌جا درس می‌خواند. او ۴-۵ سالی را به تحصیل در درس خارج فقه و خارج اصول گذراند و از شاگردان وحید خراسانی، و جواد تبریزی بود. خلجی هم‌زمان با تحصیل در قم از ۱۸-۱۹ سالگی در کلاس‌های فلسفه‌ی دانشگاه تهران و دانشگاه شهیدبهشتی به عنوان مستمع آزاد و نیز کلاس‌های انجمن فلسفه شرکت می‌کرد. علاوه بر این‌ها، مدتی به عنوان دانشجوی آزاد در کلاس‌های عبدالکریم سروش و بابک احمدی شرکت می‌کرد.^[۲] سپس در سال ۱۳۷۴ تحصیل در رشته‌ی فلسفه را در دانشگاه تربیت مدرس آغاز کرد.^[۱]

دوره روزنامه‌نگاری

خلجی روزنامه‌نگاری را با انتشار مطالبی دربارهٔ فقه اسلامی در روزنامه‌هایی نظیر اطلاعات آغاز کرد. نخستین مطلبی که از او در روزنامه‌ی اطلاعات چاپ شد در پاسخ به مقاله‌ی حجتی کرمانی بود که خلجی در آن اشاره داشت به اینکه «تحول فقه با تحول یک فتوا و دو فتوا صورت نمی‌گیرد، بلکه کل نظام معرفتی فقه و کل جهانبینی و انسانشناسی که پشت سر فقه هست باید تغییر پیدا بکند.»^[۱]

از سال ۱۳۷۲ به عنوان مترجم در نشریه کیان فعالیت کرد و مقالاتی در زمینه روشنفکری معاصر عربی و نقد بنیادگرایی از عربی به فارسی ترجمه کرد. وی هم‌زمان برای فصلنامه نقد و نظر به مدیر مسئولی و سردبیری محمدمهدی فقیهی نیز مطالبی می‌نوشت. رهبر فکری نویسندگان این مجله مصطفی ملکیان بود. خلجی از سال ۱۳۷۷ به روزنامه انتخاب پیوست و به همراه محمد مهدی فقیهی از جمله بانیان این روزنامه محسوب می‌شود. در زمستان ۱۳۷۸ وی از این روزنامه جدا شد. ^[۱]

پس از مهاجرت به اروپا و غرب نخست مدتی با بخش فارسی بی‌بی‌سی همکاری کرد که حاصل آن مجموعه برنامه از شهر خدا تا شهر دنیا (پخش شده در سال ۲۰۰۲) دربارهٔ تاریخ اصلاحات در حوزه علمیه قم بود. خلجی از آغاز به کار رادیو زمانه با این رادیو همکاری داشت. پس از آن به دعوت ایرج گرگین به رادیو فردا رفت.^{^{[نیازمند منبع]}} مجموعه مستند رادیویی دربارهٔ انقلاب اسلامی ایران که شامل گفتگو با تعداد محدودی از بازیگران سیاست ایران در ۵۰ ساله اخیر بود حاصل این دوره از فعالیت‌های اوست.^{^{[نیازمند منبع]}} وی پس از مهاجرت به ایالات متحده آمریکا از رادیو فردا کناره گرفت و به عنوان پژوهشگر مهمان در مؤسسه مطالعات خاورنزدیک واشینگتن مشفول به کار شد. از جمله آثار او می‌توان به سیاست آخرالزمانی اشاره کرد که دربارهٔ فهم وی در خصوص اندیشه آخرالزمانی در سیاست جمهوری اسلامی ایران است.

کتاب‌شناسی

تألیف

ناتنی، رمان، نشر گردون، ۱۳۸۳

سیاست آخرالزمانی، تحلیل تاریخی و سیاسی، مؤسسه مطالعات خاورنزدیک واشینگتن، ۲۰۰۸ (به انگلیسی: Apocalyptic Politics)^{^{[نیازمند منبع]}}

آخرین مرجع، دربارهٔ آیت‌الله سیستانی، مؤسسه مطالعات خاورنزدیک واشینگتن، ۲۰۰۸ (به انگلیسی: Last Marja)^{^{[نیازمند منبع]}}

نظم نوین روحانیت در ایران، نشر آیدا، بوخوم، آلمان، ۲۰۱۰^{^{[نیازمند منبع]}}

ترجمه

نقد عقل اسلامی، محمد ارکون^{^{[نیازمند منبع]}}

انسان‌ها در عصر ظلمت، هانا آرنت^{^{[نیازمند منبع]}}

نوآوری، تحریم و تاویل: شناخت علمی و هراس از تکفیر، نصر حامد ابوزید (آموزشکده توانا، ۱۳۹۲)^{^{[نیازمند منبع]}}

پانویس‌ها

معصومه ناصری. «مهدی خلجی از فقه تا سياست». رادیوزمانه. ۱۴ فروردین ۱۳۸۶.

عباس معروفی. «ایران یعنی زبان فارسی». رادیوزمانه. ۳۰ خرداد ۱۳۸۷.

پیوند به بیرون

https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D9%87%D8%AF%DB%8C_%D8%AE%D9%84%D8%AC%DB%8C

بست بیوگرافی