کبری موسوی قهفرخی قبل عمل زیبایی,اینستاگرام Instagram کبری موسوی قهفرخی ,دوست پسر کبری موسوی قهفرخی ,بیوگرافی کبری موسوی قهفرخی,آخرین خبر کبری موسوی قهفرخی,کانال تلگرام کبری موسوی قهفرخی, کبری موسوی قهفرخی متولد,زندگی نامه کبری موسوی قهفرخی,کبری موسوی قهفرخی, کبری موسوی قهفرخی ازدواج, کبری موسوی قهفرخی کیست,عکس همسر کبری موسوی قهفرخی,شماره تلفن کبری موسوی قهفرخی, کبری موسوی قهفرخی بدون آرایش,دوست دختر کبری موسوی قهفرخی , کبری موسوی قهفرخی و همسرش,سایت رسمی کبری موسوی قهفرخی, کبری موسوی قهفرخی ویکی پدیا,عکس کبری موسوی قهفرخی,

 

 

اشعار

:

از من گرفتی سال ها ،بود و نبودم را

 

ای گاوخونی! پس بده زاینده رودم را

 

 

 

از بس مکیدی شیره ی جان مرا، عمری ست

 

پوشانده ام با برف اندام كبودم را

 

 

 

من قطعه اي در دستگاه شور بودم، تو

 

با تلخي ات بر هم زدي اوج و فرودم را

 

 

 

دنيا ترازويي به نفع توست،تا بوده

 

كم كرده در وجه زيان هاي تو، سودم را

 

 

 

اي كاش اين دنيا به من هم باز مي گرداند

 

چيزي كه ديگر نيستم ،چيزي كه بودم را !

 

 

رهاست روسري نقره كوب ماه در آب

 

به گيسوان فرو هشته ي سياه در آب

 

 

 

شبيه مائده اي آسماني است امشب

 

براي هر چه كه ماهي ست عكس ماه در آب

 

 

 

رسيده اند همه ماهيان از اين تصوير

 

به طرح روشن "ما هيچ - ما نگاه "در آب

 

 

 

**

 

از اين به بعد ولي شعر - بركه  تاريك ست

 

پري كوچك غمگين كشيده آه در آب

 

 

 

به دور بوته ي اندام او غمي ست زلال

 

شبيه ريشه شفاف يك گياه در آب

 

 

 

اگر چه ماه ،پري را به بوسه ي نابي

 

كشيد اول اردي بهشت ماه در آب

 

 

 

ولي در اين شب شهريوري مي انديشد

 

كه آفريده پري را به اشتباه در آب

 

 

 

**

 

و هيچ گاه پري ،ماه را نمي بخشد

 

اگر چه دست بشويد از اين گناه در آب

مست و هشيار، خواب و بيدارند 

 

دو دريچه ميان ديوارند! 

 

استكان هاي شاه عباسي                            

 

مي فروشان خاص دربارند! 

 

مثل انگور دائم الخمرند                           

 

مست هستند و مردم آزارند! 

 

گونه ي بي نظير الماسند                          

 

بس گرانند ،بي خريدارند!

 

گاه مثل طُغان* كمانچه كش اند                   

 

گاه شهناز ‌ ِ پنجه بر تارند!  

 

نغمه هاي اصيل ايراني                           

 

اوج آوازهاي سالارند! 

 

چشم گيرند و مردم چشمم                          

 

به تماشاي ماه ناچارند! 

 

گر چه در چشمهاي تو سرٌي ست                 

 

پلك هاي تو كشف الاسرارند!

تو لبانت شكر سرخ و تنت ني شكر است

شور شيريني و نام دگرت مي – شكر است!

 

نوش جان است مرا ، نيش زباني كه تو راست

حرف تلخ از دهن تنگ قلم ني ، شكر است!

 

بي تو اي ماه عسل ! قهوه ي تلخي ست شبم

آفتابي شوي اي كاش! شبم كي شكر است؟!

 

من نهالي شدم و ريشه دواندم در تو

آنچه جاريست در اين برگ و رگ و پي ، شكر است!

 

در ضمير مني و خسته ام از هر چه ضمير !

كاش ميشد ننويسم پس از اين: " وي ، شكر است."

 

"وي" تويي، طعم بديعي كه نمي دانندت

تو لبانت شكر سرخ و تنت ني شكر است!

 

 

 

 

 

 

 

http://kobramusavi.blogfa.com/tag/%D9%83%D8%A8%D8%B1%D9%8A-%D9%85%D9%88%D8%B3%D9%88%D9%8A-%D9%82%D9%87%D9%81%D8%B1%D8%AE%D9%8A

http://www.naghdesher.ir/profile/592