https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B3%D9%87%D8%B1%D8%A7%D8%A8_%D8%A8%D8%AE%D8%AA%DB%8C%D8%A7%D8%B1%DB%8C%E2%80%8C%D8%B2%D8%A7%D8%AF%D9%87
سهراب بختیاری‌زاده
| شناسنامه | ||
|---|---|---|
| زادروز | ۲۰ شهریور ۱۳۵۱ (۴۵ سال) | |
| زادگاه | اهواز، ایران | |
| اطلاعات باشگاهی | ||
| باشگاه کنونی | ||
| پُست | مدافع | |
| باشگاه‌های حرفه‌ای | ||
| سال‌ها | باشگاه‌ها | بازی (گل) |
| فولاد خوزستاناستقلال تهران ارزروم اسپوراستقلال تهرانفولاد خوزستانصبای قمپاس همدانفولاد خوزستانصبای قماستقلال خوزستان |
||
| تیم ملی | ||
| ۱۹۹۷–۲۰۰۶ |  ایران |
۳۳ (۳) |
| دوران مربیگری | ||
| ۱۳۹۵ ۱۳۹۷- |
نفت مسجدسلیمانامید ایران (دستیار) | |
سهراب بختیاری‌زاده (زاده ۲۰ شهریور ۱۳۵۱ در اهواز) وی سابقه بازی در باشگاه‌های، استقلال تهران، صبای قم و فولاد خوزستان را دارد.
وی سابقه حضور در جام جهانی فوتبال ۲۰۰۶ و جام ملت‌های آسیا ۲۰۰۰ به همراه تیم ملی فوتبال ایران را دارد. همچنین در جام جهانی ۲۰۰۶ یکی از گلزنان ایران بود. وی در دیدار سوم ایران برابر آنگولا تک گل تساوی بخش ایران را به ثمر رساند.
سهراب بختیاری‌زاده کاپیتان استقلال خوزستان با گلی که به صبای قم زد مسن‌ترین گلزن تاریخ لیگ برتر شد.[۱]
خانواده
سهراب در اهواز به دنیا آمد و در محله باهنر اهواز پایش با توپ فوتبال آشنا شد. او ۷ برادر و ۲ خواهر دارد؛ و تقریباً همه خانواده او ورزشکار می‌باشند. علی بختیاری‌زاده کاپیتان سابق نفت آبادان، فرشاد بختیاری‌زاده دروازه‌بان سابق فولاد خوزستان و مربی فعلی دروازه‌بانهای فولاد، حسین بختیاری‌زاده دفاع سابق فولاد خوزستان و افشین بختیاری زاده سرمربی تیم‌های باشگاه شرکت نفت اهواز برادران او هستند. سیاوش، داریوش و کوروش بختیاری‌زاده نیز پسر عموهای سهرابند. سهراب در برهه کوتاهی از زمان به دلیل اختلاف با سران باشگاه پاس همدان از فوتبال کناره گرفت؛ و پس از بازگشت به فوتبال و حضور در تیم‌های فولاد و صبا توانست استعدادهای خود را دوباره به عرضه نمایش بگذارد. وی به دلیل مصدومیت شدید از ناحیه رباط صلیبی مدتی از میادین به دور بود. در حالیکه پس از حذف یاوری کاندیدای اصلی سر مربیگری صبای قم بود؛ ولی پیشنهاد صبا را نپذیرفت. بسیاری از منتقدین فوتبال ایران، سهراب را فنی‌ترین مدافع دهه اخیر فوتبال ایران می‌دانند که به جایگاه واقعی خود نرسید.
خداحافظی
سهراب که سابقه بازی در تیم‌های فولاد خوزستان، استقلال تهران، صبای قم و استقلال خوزستان را دارد در سن ۴۱ سالگی تصمیم خود را برای خداحافظی همیشگی از فوتبال نهایی کرد. این بازیکن با انتشار نامه‌ای برای همیشه از بازیگری کنار رفت.[۲]
نامه بختیاری زاده به شرح زیر است:
امروز، روزی است که باید رسماً خداحافظی ام را اعلام کنم. خداحافظی از عرصه بازیگری و آغاز فعالیت برای یک هدف تازه؛ مربیگری. این روند طبیعی هر فوتبالیستی است. اینکه فوتبالت را بازی کنی، لذتت را از رشته مورد علاقه ات ببری، به آرزوهایت بررسی و زندگی ات را روی همین علاقه پایه بگذاری و بعد، مثل هر آنچه که در زندگی اتفاق می‌افتد، با گذشت زمان در پی پیشرفت باشی. من تقریباً به همه آرزوهایم در فوتبال رسیدم و شاید بیش از چیزی که انتظار داشتم، به دست آوردم. قهرمانی ایران در جام‌های مختلف و گلزنی در جام‌جهانی. دیگر فرصتی برای حسرت نیست، هر چه که هست گذشته و خوب هم گذشته.
امروز، در شرایطی این تصمیم را اعلام می‌کنم که دوست دارم در آینده از فوتبال جدا نشوم. از این به بعد وقت آموزش و فعالیت در عرصه مربیگری و پیش رفتن تا حد امکان است. اینکه بشود کمکی به فوتبال کرد و البته در این مسیر تجربه‌های جدیدی را از سر گذراند و خود را محک زد. نسل ما، وارث آینده مربیگری در ایران است و باید راه را بهتر و علمی تر و موفق تر ادامه بدهد. البته باید از همه مربی‌هایی که مستقیم و غیرمستقیم به من آموخته‌اند تشکر کنم، همین‌طور از باشگاه‌هایی که فرصت را برای ادامه فعالیت من مهیا کردند. در عین حال از خانواده‌ام و دوستان و البته زحمتکشان عرصه رسانه هم ممنونم که حضورشان عامل فعالیت طولانی مدت من در فوتبال بود.
من سهراب بختیاری زاده، جزء کوچکی از این فوتبال، برای رشته‌ای که همه چیز به من داده آرزوی عشق و سربلندی می‌کنم. به امید روزهایی که قلب‌های پاک بر فوتبال حکومت کنند شاید مثل گذشته که قهرمان‌های بزرگ و ستاره‌های درخشان فوتبال را به خانه‌های مردم بردند؛ و این وظیفه نسل جوان و فوتبالیستهای آینده دار و البته مربیان شان است که به حفظ و حراست این رشته بپردازند. رشته‌ای که نباید تنها نانش را بخوریم؛ که باید برای رونق و پیشرفتش تلاش کنیم. آنقدر که مردم تغییر را حس کنند و دوباره آغوش برای ما بگشایند. مردم، که همیشه عشقشان را نثار قهرمانانشان کرده‌اند. کاش فرصتی دوباره برای جبران محبت‌ها فراهم شود، محبتی که مثل خوزستان سرزمین آبا و اجدادی ام گرم گرم باقی‌مانده‌است.[۳]
بیوگرافی اوگور گونش