بست بیوگرافی

یحیی رحیمی و همسرش,کانال تلگرام یحیی رحیمی,کلیپ یحیی رحیمی,ارتباط با یحیی رحیمی, یحیی رحیمی ازدواج,آخرین خبر یحیی رحیمی, یحیی رحیمی بدون آرایش,اینستاگرام Instagram یحیی رحیمی ,عکس همسر یحیی رحیمی,یحیی رحیمی,بیوگرافی یحیی رحیمی, یحیی رحیمی قبل عمل زیبایی,فیلم یحیی رحیمی ,زندگی نامه یحیی رحیمی,پسر یحیی رحیمی , یحیی رحیمی کیست, یحیی رحیمی متولد,همسر یحیی رحیمی,شماره تلفن یحیی رحیمی,یحیی رحیمی کیست؟,عکس یحیی رحیمی,یحیی رحیمی کجاست؟, یحیی رحیمی ویکی پدیا,سایت رسمی یحیی رحیمی,دختر یحیی رحیمی ,خانه / ثروت یحیی رحیمی,

یحیی رحیمی



یحیی رحیمی
Yahya Rahimi.jpg
زادروز    ۱۳۱۸
قصرشیرین، کرمانشاه
درگذشت    ۲۱ تیر ۱۳۶۰
زندان اوین، تهران
آرامگاه    گورستان خاوران (نامشخص)
محل زندگی    کرمانشاه
پیشه    معلم
سال‌های فعالیت    از ۱۳۴۸ تا ۱۳۶۰
نهاد    سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران
نقش‌های برجسته    عضو سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران شاخه کرمانشاه [نیازمند منبع معتبر]
مکتب    مارکسیسم، مارکسیسم-لنینیسم
والدین    حسن و خانم سلطان

یحیی رحیمی(۱۳۶۰–۱۳۱۸)، معلم مارکسیست و عضو سازمان چریکهای فدایی خلق ایران بود که در سال ۱۳۶۰ در زندان اوین اعدام شد. وی به سبب اعتصاب غذای طولانی اش در سال ۱۳۵۷ به همراه عباس سماکار شناخته شده‌است.
محتویات

    ۱ زندگی
    ۲ خاطرات
    ۳ اعتصاب غذا
    ۴ اعدام
    ۵ پانویس
    ۶ منابع
    ۷ پیوند به بیرون

زندگی

یحیی رحیمی در سال ۱۳۱۸ در قصرشیرین در استان کرمانشاه متولد شد. وی در سال ۵۰ در رابطه با ارتباطش با سازمان چریکهای فدایی خلق ایران دستگیر و در زندان اوین زیر شکنجه‌های ساواک قرار گرفت. وی پس از مدتی آزاد و بار دیگر در سال ۵۲ دستگیرشده و مدت ۲ سال را در سلولهای انفرادی گذراند. مقاومت وی در کمیته مشترک ضد خرابکاری ساواک و تحمل قریب به ۳ ماه «جیره شلاق» –هر بار ۵۰ ضربه– در میان زندانیان سیاسی زبانزد است.[۱]
خاطرات

عباس سماکار در کتاب «من یک شورشی هستم» وی را اینگونه توصیف می‌کند:

    «او واقعاً انسان مقاومی بود و وقتی از پرونده اش و کتک خوردنش تعریف می‌کرد، می‌دیدم که آرزوی من است که شجاعت او را می‌داشتم و مانند او انسان قاطعی بودم.»

[۱] سماکار می‌نویسد:

    «یحیی هوادار مشی چریکی و پیرو خط مسعود احمدزاده بود و با شدت تمام از مشی چریکی دفاع می‌کرد و حاضر بود برای آن بسختی بجنگد.»

[۱]

از دیگر خاطرات نقل شده از وی دفاع وی از دو زندانی سیاسی که ناراحتی روانی داشتند – یکی دانشجوی دارو سازی و دیگری معلم – در مقابل پلیس در سال ۱۳۵۵ است. وی در اجرای مراسم اول ماه مه و گرامیداشت روز [سیاهکل] در زندان نقش فعالی داشت.
اعتصاب غذا

وی در سال ۱۳۵۷ به همراه عباس سماکار در زندان دیزل آباد کرمانشاه دست به اعتصاب غذایی زد که ۸۶ روز طول کشید.
    این نوشتار به هیچ منبع و مرجعی استناد نمی‌کند. لطفاً با افزودن یادکرد به منابع قابل اعتماد برطبق اصول تأییدپذیری و شیوه‌نامهٔ ارجاع به منابع، به بهبود این نوشتار کمک کنید. مطالب بدون منبع ممکن است به چالش کشیده و حذف شوند.

آنان بعد از ۸۰ روز اعتصاب غذای تر، مدت ۶ روز نیز به اعتصاب غذای خشک دست زدند و دو بار رگ دستهایشان را زدند و سر انجام به خواسته‌هایشان ازجمله انتقال به زندان تهران دست یافتند.[۲]
اعدام

وی در سال ۱۳۵۷ در انقلاب بهمن از زندان آزاد شد. پس از انقلاب نیز به فعالیت‌هایش با سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران ادامه داد. پس از مدتی در خرداد سال ۶۰ دستگیر و ۲۱ تیر ۱۳۶۰ در زندان اوین تیرباران شد.[۳]
پانویس

سماکار، عباس. من یک شورشی هستم. تهران؛ انتشارات مهراندیش، ۱۳۸۲. ص۴۰۷
سماکار، عباس. من یک شورشی هستم. تهران؛ انتشارات مهراندیش، ۱۳۸۲. ص۴۰۹

    «یحیی رحیمی». پایگاه یادبودی در دفاع از حقوق بشر. ۲۱ اسفند ۱۳۹۱. دریافت‌شده در ۱۱ فوریه ۲۰۱۳.

منابع


https://fa.wikipedia.org