داریوش رفیعی
 |
این نوشتار به هیچ منبع و مرجعی استناد نمی‌کند. |
| داریوش رفیعی | |
|---|---|
 |
|
| اطلاعات | |
| نام اصلی | داریوش رفیعی |
| تولد | ۴ دی ۱۳۰۶ بم |
| ملیت | ایرانی |
| مرگ | ۲ بهمن ۱۳۳۷ (۳۱ سال) بیمارستان هزار تختخوابی تهران، تهران |
| سبک(ها) | موسیقی کلاسیک ایرانی |
| ساز(ها) | تنبک |
| سال‌های فعالیت | خواننده |
داریوش رفیعی ۱۳۰۶–۱۳۳۷ خواننده موسیقی سبک کلاسیک ایرانی دهه ۱۳۳۰ خورشیدی بود.
محتویات
زندگی‌نامه
رفیعی در روز ۴ دی ۱۳۰۶، در بم به دنیا آمد. وی فرزند لطفعلی رفیعی، نماینده مردم بم در مجلس شورای ملی بود. پس از گذراندن تحصیلات مقدماتی در همان شهر در جوانی به‌خاطر موسیقی، تحصیل را در بم نیمه‌کاره گذاشت و به تهران آمد.
در تهران ابتدا با مصطفی گرگین زاده و سپس با مجید وفادار آشنا شد که حاصل آشنایی داریوش رفیعی با مجید وفادار ضبط ترانه‌هایی مشهور مانند: «زهره» , «شب انتظار» با مطلع: شب به گلستان تنها منتظرت بودم، «گلنار» با مطلع: گلنار، گلنار، کجایی که از غمت ناله می‌کند، عاشق وفادار... و بسیاری ترانه مشهور دیگر شد.
داریوش رفیعی همچنین با جواد بدیع‌زاده خواننده مشهور ایرانی نیز آشنا بود، به‌طوری‌که تقریباً عضو دائمی خانواده او بود.
او در اوج شهرت بر اثر تزریق آمپول آلوده به کزاز مبتلا شد و در نهایت در بیمارستان هزارتختخوابی تهران (بیمارستان امام خمینی تهران) در روز ۲ بهمن ۱۳۳۷ سن ۳۱ سالگی درگذشت. او را در قبرستان ظهیرالدوله دفن کردند.
مجموعه آثار او با نام «کاروان عمر» به کوشش شهرام آقایی پور در سال ۱۳۸۷ به چاپ رسیده‌است.
نگارخانه
-
آرامگاه استاد داریوش رفیعی
آثار
برخی آثار معروف وی عبارتست از:
- بسوی تو
- سلسله موی دوست
- نیش و نوش
- جگرم
- الهی
- اه سحر
- یار نازنین (دوصدایی با الهه)
- یار سیه چشم (دوصدایی با الهه) ۲ اجرا
- بیم و امید (دوصدایی با الهه)
- ملکه گل‌ها (دوصدایی با الهه)
- عاشق زار
- کاروان عمر
- لاله رو
- زلف پریشان
- پریشان
- بازارجوانی
- نازنین
- مستانه
- حال ما را چه پرسی
- های گل ۱
- های گل۲
- های گل۳
- شب رؤیایی (افسانه شب)
- واویلا
- دشتستانی
- هما
- گلنار
- لشکرغم
- شیرین
- نوری جان*
- شکوه عاشق*
- حسن گل*
- خوبان عالم
- مرگ عشاق
- باد بهاری
- زهره
- باد صبا
- عمر عاشقی
- سخنی با دوست
- عاشق سرگردان
- پیام آشنا
- دو زولفونت۱
- دو زولفونت۲
- شب انتظار
- رشته یاری
- گلستان ویران
- دام ره بلا
- ساقی
- هستی سوز
- گل
- بیا تا گل برافشانیم
- شمشیر جفا
- دلبرا
- خبرازعشق (غم عشق)
- شب
- محفل مستی
- صیادودانه
- تنها تویی۱
- تنها تویی۲
- من کیم
- خنده عاشق
- دل دیوانه
- خلوتگه خیال
- آندوست (آواز)
- بخت آیینه ندارم
- ساغربی می
- روزوصال
- خواب وخیال
- ره دل
- سودازده
- زلف بر باد مده
- کاردل
- زلف
- خنده به لب
- ای ماه
- رازشمع
- صدای آشنا
- آن سرو که گویند
- گناه عشق
- صورتگرونقاش
- همچنان آسمان
- گاهی به نگاهی
- بزم خصوصی زهره همراه با پیانو مرتضی محجوبی
- یادی از هنرمندان (اعلام فوت رفیعی در سال ۱۳۳۷ با صدای تقی روحانی)
- بزم خصوصی مجیدوفاداروعلی زاهدی و داریوش رفیعی
- بزم خصوصی رفیعی بهمراه ضرب خودش وخانم نورالهدی مظفری دیماه ۱۳۳۷
- یک نفس ای پیک سحری (سکوت شکسته) محفل خصوصی
- یادنامه هنرمندان سهیل محمودی
- صفحه ضرب رفیعی و ویلون یاحقی بیاد رضا محجوبی
- شب جدایی*
- یک شاخه گل
- وعده وصال
- ماه سرگردان
منابع
https://fa.wikipedia.org
بیوگرافی اوگور گونش