https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AF%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D9%88%D8%B4_%D9%81%D8%B1%D9%87%D9%86%DA%AF
داریوش فرهنگ
| داریوش فرهنگ | |
 داریوش فرهنگ - تیر ۱۳۹۲ |
|
| نام اصلی | داریوش فرهنگ درخشانی |
| زاده | ۶ آذر ۱۳۲۶ آبادان |
| ملیت | ایرانی |
| زمینه فعالیت | کارگردان، فیلمنامهنویس، بازیگر |
| همسر | سوسن تسلیمی (در سال ۱۳۶۶ جدا شدند) نازیتا اربابیان (۱۳۷۵ - اکنون) |
| فرزندان | توکا مانی |
| صفحه در وب‌گاه IMDb | |
| صفحه در وب‌گاه سوره | |
داریوش فرهنگ درخشانی (زاده ۶ آذر ۱۳۲۶ در آبادان) کارگردان، فیلمنامهنویس و بازیگر ایرانی است.[۱]
محتویات
زندگی‌نامه
داریوش فرهنگ در خانواده‌ای متوسط در آبادان به‌دنیا آمد. او پس از درگذشت پدرش در ۸ سالگی به‌همراه خانواده به شهر جوپار از توابع کرمان (زادگاه مادرش) مهاجرت کرد. مادر وی از طایفه اصیل و سرشناس شهیدی زندی جوپار می‌باشد. دوران دبستان و دبیرستان را در کرمان گذراند و پس از آن که در دانشگاه پذیرفته شد به تهران رفت.[۲]
او در سال ۱۳۵۲ در رشته کارگردانی تئاتر از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد. او فعالیت در تئاتر را از سال ۱۳۴۵ آغاز کرد و در سال ۱۳۴۷ گروه تئاتر پیاده را بنیان گذاشت. نخستین فعالیت سینمایی او با بازی در فیلم کوتاه سمندر(واروژ کریم‌مسیحی) در سال ۱۳۵۹ بود. پس از آن با فیلم‌نامه‌نویسی و کارگردانی فیلم ۶۵ دقیقه‌ای رسول پسر ابوالقاسم، فعالیت حرفه‌ای خود را در سینما آغاز کرد. نخستین ساخته تلویزیونی او، مجموعه افسانه سلطان و شبان نام داشت که پخش آن در سال‌های آغازین دهه ۶۰ خورشیدی با استقبال زیادی روبرو شد. سوسن تسلیمی، بازیگر سینما و تئاتر، همسر پیشین او بود. فرهنگ در بخش‌های دیگر صنعت سینما همچون طراحی صحنه و لباس، طراحی تیتراژ، تهیه‌کنندگی نیز فعالیت داشته‌است.[۱][۳]
فیلم‌شناسی
کارگردان و فیلمنامهنویس
- خنده در باران (کارگردان و فیلمنامهنویس، ۱۳۸۹)
- یک گزارش واقعی (کارگردان و فیلمنامهنویس، ۱۳۸۷)
- راه شب (مجموعه تلویزیونی، کارگردان، ۱۳۸۵)
- طلسم‌شدگان (مجموعه تلویزیونی، کارگردان، ۱۳۸۳)
- رز زرد (کارگردان، ۱۳۸۱)
- تکیه بر باد (کارگردان، ۱۳۷۹)
- شب‌های تهران (کارگردان، ۱۳۷۹)
- تولدی دیگر (مجموعه تلویزیونی، کارگردان، ۱۳۷۷)
- روانی (کارگردان، ۱۳۷۶)
- دیپلمات (کارگردان و فیلمنامهنویس، ۱۳۷۴)
- راه افتخار (کارگردان و فیلمنامهنویس، ۱۳۷۳)
- بهترین بابای دنیا (کارگردان، ۱۳۷۰)
- دو فیلم با یک بلیت (کارگردان و فیلمنامهنویس، ۱۳۶۹)
- طلسم (کارگردان و فیلمنامهنویس، ۱۳۶۵)
- اتوبوس (فیلمنامهنویس، ۱۳۶۴)
- کفش‌های میرزا نوروز (فیلمنامهنویس، ۱۳۶۴)
- سلطان و شبان (مجموعه تلویزیونی، کارگردان، ۱۳۶۱)
- رسول پسر ابوالقاسم (کارگردان و فیلمنامهنویس، ۱۳۶۰)
بازیگر
- در جستجوی آرامش (مجموعه تلویزیونی، ۱۳۹۶)
- نفس (مجموعه تلویزیونی، ۱۳۹۶)[۴]
- مدار ده درجه (فیلم تلویزیونی، ۱۳۹۴)[۵]
- آمین (مجموعه تلویزیونی، ۱۳۹۴)[۶]
- محمد رسول‌الله (۱۳۹۳)
- لارستان ۶:۳۰ بامداد (فیلم تلویزیونی، ۱۳۹۱)
- کلاه پهلوی "سمسام خان" (مجموعه تلویزیونی، ۱۳۹۱)
- پنج کیلومتر تا بهشت (مجموعه تلویزیونی، ۱۳۹۰)
- حرفه ای‌ها (فیلم ویدئویی، ۱۳۸۹)[۷]
- بی‌گناهان (مجموعه تلویزیونی، ۱۳۸۷)
- روز برمی‌آید (۱۳۸۵)
- رز زرد (۱۳۸۱)
- معصومیت از دست رفته (مجموعه تلویزیونی، ۱۳۸۰)
- تصمیم نهایی (مجموعه تلویزیونی، ۱۳۸۰)
- محاکمه (۱۳۷۸–۱۳۷۷)
- شلیک نهایی (مجموعه تلویزیونی، ۱۳۷۳)
- دیپلمات (۱۳۷۴)
- سفر (۱۳۷۳)
- دو فیلم با یک بلیت (۱۳۶۹)
- شاید وقتی دیگر (۱۳۶۶)
- سلندر (۱۳۵۹)
جایزه‌ها و نامزدی‌ها
- برنده دیپلم افتخار بهترین فیلم (دو فیلم با یک بلیط) از نهمین دوره جشنواره فیلم فجر (۱۳۶۹)
- برنده سیمرغ بلورین جایزه ویژه هیئت داوران (دو فیلم با یک بلیط) از نهمین دوره جشنواره فیلم فجر (۱۳۶۹)
- نامزد سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد (دو فیلم با یک بلیط) در نهمین دوره جشنواره فیلم فجر (۱۳۶۹)
- نامزد سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی (دو فیلم با یک بلیط) در نهمین دوره جشنواره فیلم فجر (۱۳۶۹)
- انتخاب فیلم طلسم به‌عنوان پنجمین فیلم سال - دومین دوره منتخب نویسندگان و منتقدان (۱۳۶۶)[۳]
خاطره ای از دوران کودکی
داریوش فرهنگ در گفتگویی تصویری که سایت تاریخ شفاهی ایران انتشار داده‌است، دربارهٔ بهائی ستیزی و یهودی ستیزی اش در دوران کودکی می‌گوید و بابت آن ابراز تاسف می‌کند. او بیان می‌کند:
ما در کرمان توی یک کوچه ای بودیم که خونه‌های بهائیا، خونه‌های یهودیا بود…یک سنت‌های خرافی ای ما داریم توی این مملکت، هنوز هم…یکی از اون خرافات این بود که به ما بچه‌ها می گفتن اینا نجسن…و شما برین اینا رو اذیت کنین…هیچ وقت تا همین امروز هم من نفهمیدم یعنی چی نجسن. می‌رفتیم اینا نشسته بودن، ما از پنجرهٔ اتاق مشرف به کوچه یک مشعل درست می‌کردیم مینداختیم تو خونهٔ این یهودیا یا بهائیا و آتیش می‌گرفت و ما می‌خندیدیم. خجالت می‌کشم الان از این جهل…در بچگی این تو ذهن ما بود که می گفتن “سگ از بهائی بهتره / سیب از گلابی بهتره”…همون ویژگی‌های ماجراجویانه باعث می‌شد که ما بریم این حرکات ناشایست، جهل مطلق، حماقت مطلق رو انجام بدیم و الان خجالت می‌کشم[۸]
بیوگرافی اوگور گونش