بست بیوگرافی

کسری کرکزی یکی از هنرمندان معاصر در عرصه خوشنویسی است،او که رییس انجمن خوشنویسان شمال تهران است دراین سال‌ها در کنار فعالیت عملی در حوزه خط به آموزش نیز پرداخته است،به تازگی ازاین هنرمند مجموعه ای شش جلدی با عنوان "خواندنی بنویس" منتشر شده است که می تواند الگوی مناسبی برای هنرجویانی که علاقه مند به یادگیری در حوزه خوشنویسی هستند قرار بگیرد،به همین بهانه با این هنرمند به گفت وگو نشسته ایم.
اخیرا از شما مجموعه ای شش جلدی باعنوان "خواندنی بنویس"درحوزه آموزش درست نویسی و خوشنویسی منتشر شده است،درباره این کتاب ها بیشتر توضیح دهید؟
من در سال های گذشته به تدریس خوشنویسی و آموزش خط در انجمن خوشنویسان،دانشکده های خواجه نصیر و علوم پزشکی تهران می پرداختم،وقتی اشتیاق جوانان نسبت به آموزش دراین وادی را متوجه شدم به این نتیجه رسیدم مباحثی که در قالب سرفصل های درسی دراین سال ها تدریس کرده ام را به شکل مدون و به صورت کتاب منتشر کنم،ضمن این که اساسا در حوزه کتاب های نظری و مرجع خوشنویسی دچار نقصان هستیم،بنابراین تلاش کردم دراین مجموعه صرف نظر از آموزش درست نویسی وخط تحریری به تبیین مباحثی چون حروف،حسن همجواری،سطر نویسی،اتصالات بین دو حرف و...نیز بپردازم.این کتاب ها را انتشارات "خواندنی" منتشر کرده است،تجربه دراین سالها به من ثابت کرده است که توجه به بیس و پایه در خوشنویسی می تواند در رهنمون کردن هنرجویان به مدارج بالا نقش بسزایی داشته باشد،به عنوان مثال اگر هنرجویی بخواهد یک بیت از غزل حافظ را خوشنویسی کند تا به مولفه های ابتدایی دراین حوزه اشراف نداشته باشد قطعا نمی تواند اثر مانایی خلق کند.من سعی کرده ام در مجموعه "خواندنی بنویس" به نوعی نسل جوان به ویژه دانش آموزان و دانشجویان را با درست نوشتن درگیر کنم.سه جلد این مجموعه مشتمل بر مفردات؛کلمات و سطر است و سه جلد بعدی اتصالات دو حرفی،اتصال حروف و اتصال کلمات وسط را دربرگرفته است.
خود شما به عنوان هنرمندی که سالهاست دراین عرصه به تدریس مشغول هستید اقبال نسل جوان به خوشنویسی را چطور ارزیابی می کنید؟
بببینید مسئله استقبال نسبت به یک شاخه هنری در حالی مطرح می شود که ضرورت دارد در درجه اول نسبت به آن هنر شناخت و اشراف وجود داشته باشد،متاسفانه دراین سالها به دلایل مختلف،شناختی که شایسته بوده نسبت به خوشنویسی صورت نگرفته و میتوان گفت ارتباط نسل جوان با این هنر اصیل و پرقدمت تا حدود زیادی قطع بوده است،خوشبختانه در سالهای  اخیر این روند به مدد آموزش هایی که در انجمن و دیگر مراکز آموزشی صورت گرفته بهبود یافته است،امروز جوانان به اهمیت درست نویسی و زیبا نوشتن پی برده اند،از قدیم هم به این مسئله معتقد بوده اند که خط بخشی از تشخص فردی به شمارمیرود و حالا این مولفه در بین جوانان پررنگ شده و آنها گرایش بیشتری به سمت فراگیری خوشنویسی نشان می دهند که در نوع خود اتفاقی خوشایند است.
ظاهرا قراراست مجموعه "خواندنی بنویس" در قالب کتاب های درسی در مدارس نیز آموزش داده شود؟
همین طوراست،بعد ازنگارش این مجموعه به دست اندرکاران آموزش و پرورش پیشنهاد دادم از آنجایی که لازمه گرایش و علاقه مندی به هر کدام از شاخه های هنری می بایست از دوران کودکی و مدرسه شروع شود،این کتاب ها می توانند درست نویسی را از سنین پایین یعنی در مدارس ابتدایی و راهنمایی در افراد نهادینه کنند.به بیان ساده تر،دانش آموزان با آشنا شدن با چنین کتاب هایی نه تنها می توانند به جایگاه والای خط در زندگی فردی و اجتماعی پی ببرند که دیدگاه زیبایی شناسی نیز در آنها تقویت می شود که این مسئله می تواند در آینده بر روی برخوردشان با یک اثر هنری تاثیر زیادی داشته باشد.
یک سوال هم درباره واکنش انجمن خوشنویسان به نوآوری در این حوزه دارم،خود شما از هنرمندانی هستید که چند سالی است به فعالیت در حوزه نقاشیخط روی آورده اید ولی هنوز هنرمندانی هستند که با نوآوری در خط موافق نیستند،نظر شما چیست؟
دراین ارتباط دو دیدگاه مطرح میشود،یک عده هنرمندانی هستند که قصد دارند پتانسیل گسترده خط را به مدد نقاشیخط به جهانیان نشان بدهند که خوشبختانه دراین سال ها اقبال زیادی به آثار این هنرمندان بوده است،نکته دیگر هم دراین ارتباط این است که برخی تمایل دارند اصالت خوشنویسی به همان شکلی که بوده حفظ شود،از نظر من هر دو دیدگاه محترم هستند.
خود شما با نوآوری در خط موافقید؟
بی تردید هنری می تواند به ماندگاری دست یابد که درعین این که فرزند زمانه خود باشد به سنت ها نیز پایبند باشد،نوآوری خوب است مشروط برآن که با حفظ اسلوب باشد،به عنوان مثال حمید عجمی از هنرمندانی است که بعد ازسی سال تدریس و فعالیت دراین حوزه،به ابداعاتی در خط معلی رسید

که ارزشمند است،به نظرم اگر تمایل به نوآوری داریم باید تمهیدی بیاندیشیم که از دیروز خود جلوتر و از فردا عقب نمانیم،یعنی همپای زمانه پیش برویم،دراین صورت است که می توانیم انتظار داشته باشیم خوشنویسی هم مانند دیگر شاخه های عرصه تجسمی در قالبی روزآمد در جامعه ساری و جاری باشد.