ارتباط با اینگرید برگمان,شماره تلفن اینگرید برگمان,اینستاگرام Instagram اینگرید برگمان ,عکس اینگرید برگمان,اینگرید برگمان کجاست؟, اینگرید برگمان متولد,کانال تلگرام اینگرید برگمان, اینگرید برگمان ویکی پدیا,بیوگرافی اینگرید برگمان, اینگرید برگمان و همسرش,سایت رسمی اینگرید برگمان,عکس همسر اینگرید برگمان,زندگی نامه اینگرید برگمان,پسر اینگرید برگمان ,اینگرید برگمان کیست؟,همسر اینگرید برگمان, اینگرید برگمان بدون آرایش, اینگرید برگمان ازدواج,فیلم اینگرید برگمان ,دختر اینگرید برگمان ,اینگرید برگمان,آخرین خبر اینگرید برگمان,کلیپ اینگرید برگمان, اینگرید برگمان قبل عمل زیبایی, اینگرید برگمان کیست,خانه / ثروت اینگرید برگمان,
اینگرید برگمان
| اینگرید برگمن | ||
|---|---|---|
 |
||
| زمینه فعالیت | سینما | |
| تولد | ۲۹ اوت ۱۹۱۵ استکهلم، سوئد |
|
| مرگ | ۲۹ اوت ۱۹۸۲ (۶۷ سال) لندن، بریتانیا |
|
| ملیت | سوئدی | |
| پیشه | هنرپیشه | |
| سال‌های فعالیت | ۱۹۸۲-۱۹۳۵ | |
| همسر(ها) | روبرتو روسلینیلارس اشمیت | |
| فرزندان | پیا لیندسترومروبرتینو روسلینیایزابلاایسوتا اینگرید روسلینی | |
| صفحه در وب‌گاه IMDb | ||
|
||
اینگرید برگمان (به سوئدی: Ingrid Bergman) (زاده ۲۹ اوت ۱۹۱۵ - درگذشته ۲۹ اوت ۱۹۸۲) بازیگر سرشناس سینما و اهل کشور سوئد بود که موفق به دریافت سه جایزه اسکار شد.
محتویات
ابتدای زندگی
بازیگر سوئدی‌تبار و فوق ستاره دهه چهل هالیوود در ۲۹ اوت ۱۹۱۵ از پدری سوئدی و مادری آلمانی به دنیا آمد. در کودکی مادرش را از دست داد.
پس از تحصیل در آکادمی هنرهای دراماتیک استکهلم بازی در فیلم‌های سوئدی را آغاز کرد و در عرض یکسال به ستاره اول سینمای سوئد تبدیل شد.
آخرین فیلم او اینترمتسو[۱] (میان‌پرده) مورد توجه دیوید او سلزنیک فیلم‌ساز معروف هالیوود (تهیه‌کننده فیلم بر باد رفته) قرار گرفت و از او برای بازسازی دوباره این فیلم در آمریکا دعوت کرد. موفقیت دوباره این فیلم در آمریکا زمینه آغاز حضور برگمان در آمریکا بود. پس از ورود به هالیوود تیپ منحصربه‌فرد او که با تمام بازیگران زن آن زمان متفاوت بود به خصوص ویژگی طبیعی بودن (به دلیل عدم نیاز به چهره‌پردازی) و بازی‌های هنرمندانه او مورد توجه و استقبال بسیار قرار گرفت به‌طوری‌که روزنامه‌ها در وصف او نوشتند «خانم برگمان نه تنها بازیگری واقعاً هنرمند است بلکه این قدر زیباست که خود نیز یک شاهکار هنری به‌شمار می‌آید».
دوران بازیگری
استعدادی که او در فیلم‌هایش به نمایش گذاشت باعث شد که در عرض سه سال به ستارهٔ زن اول سینمای آمریکا مبدل شود. پس از بازی درخشان در فیلم مورد غیرعادی دکتر جکیل و آقای هاید برای ایفای نقش مقابل هامفری بوگارت در فیلم کازابلانکا انتخاب شد که امروزه از آن به عنوان محبوب‌ترین فیلم تاریخ سینمای آمریکا نام می‌برند. سپس در فیلم معروف زنگ‌ها برای که به صدا درمی‌آید در مقابل گری کوپر بازی کرد تا اینکه بازی عالی او در فیلم چراغ گاز به کارگردانی کیوکر اولین جایزهٔ اسکار را برایش به ارمغان آورد. یک سال بعد، فیلم طلسم‌شده[۲] را با کارگردانی آلفرد هیچکاک و بازی گریگوری پک بازی کرد که موفقیت زیاد فیلم باعث شد که سلزنیک بلافاصله فیلم معروف بدنام[۳] را پیشنهاد بدهد. این بار هم بازی او دربرابر کری گرانت و کارگردانی آلفرد هیچکاک فیلم قابل توجهی آفرید. محبوبیت روزافزون او با بازی در فیلم ناقوس‌های سنت ماری به نقش یک راهبهٔ پرجنب‌وجوش و فروش عالیِ فیلم افزایش یافت و عموم مردم آمریکا نه‌تنها او را بازیگر محبوب خود بلکه الگویی از یک زن نجیب و نیمه‌مقدس می‌دانستند. این الگوی مقدس با بازی او در فیلم ژاندارک به کارگردانی ویکتور فلمینگ (کارگردان بربادرفته) به اوج رسید. طی سه سالِ پیاپی، او قهرمان مسابقات محبوبیت در آمریکا شده بود، چیزی که قبل از آن سابقه نداشت.
پس از بازی در فیلم در برج جدی، ساختهٔ آلفرد هیچکاک، و طاق نصرت، تصمیم گرفت شروع به بازی در فیلم‌های هنری از نوعی متفاوت کند؛ چیزی که از آن به‌عنوان طغیان او علیه سیستم استودیویی آن زمانِ هالیوود و سیستم ستاره‌سازی مرسوم آن تعبیر می‌شد. بدین ترتیب، برگمان پس از مشاهدهٔ فیلم رم، شهر بی‌دفاع (روبرتو روسلینی ایتالیایی) طی نامه‌ای پیشنهاد همکاری با روسلینی را داد و برای بازی در فیلم استرومبولی به ایتالیا رفت. در جریان فیلم‌برداری بااینکه شوهر و دخترش در آمریکا بودند، عشق کارگردان و بازیگر به یکدیگر رسوایی عجیبی در آمریکا به‌پا کرد و مطبوعات آمریکا بر سر این جریان جنجال عجیبی به راه انداختند، چراکه او را فقط به‌عنوان یک بازیگر مقدس و الگویی نمونه برای مردم آمریکا می‌خواستند. حتی در مجلس سنای آمریکا، او را تهدید کردند که حق ندارد دیگر به آمریکا بازگردد. علاوه بر این، فیلم استرومبولی روسلینی هم در آمریکا بایکوت شد و از نظر تجاری شکست خورد. نتیجهٔ این رابطهٔ عاشقانه و رسوای این دو هم دختری بود که بعدها بازیگر شد: ایزابلا روسلینی. بدین ترتیب، اینگرید برگمان هفت سال به‌دور از هالیوود، به همراه روبرتو روسلینی (بنیان‌گذار سبک نئورئالیسم در سینما) شروع به ساخت یک سری فیلم‌های هنری کرد؛ فیلم‌هایی همچون اروپا ۵۱، سفر به ایتالیا که امروزه در نوع خود فیلم‌هایی باارزش و هنری به‌شمار می‌آیند.
افتخار همکاری
در تاریخ سینما شاید کمتر بازیگر زنی را بتوان یافت که در طی حیات خود با چنین طیف وسیعی از معروفترین شخصیت‌های تاریخ سینما همکاری کرده باشد؛ افراد زیر در طول دوره فعالیت هنری اینگرید برگمان همکارانش بودند.
کارگردانانی همچون:
ویکتور فلمینگ، آلفرد هیچکاک، جرج کیوکر، مایکل کورتیز، ژان رنوار، آناتول لیتواک، سیدنی لومت، اینگمار برگمان، روبرتو روسلینی، دیوید سلزنیک
و بازیگرانی همچون:
لسلی هاوارد، هامفری بوگارت، کری گرانت، گری کوپر، جوزف کاتن، گریگوری پک، یول برینر، آنتونی پرکینز، آنتونی کوئین، لیو اولمان، عمر شریف، لورن باکال، ایو مونتان، شارل بوایه،
چهره برگمان در سینما
چهره‌ای که اغلب برگمان در فیلم‌هایش بازی می‌کرد نشان دهنده زنی بود که انگار برای زجر کشیدن آفریده شده بود؛ زنی که تحمل بالایی داشت و به جای اینکه گلایه‌ای داشته باشد فقط با نگاه‌هایش حرف می‌زد. اغلب در جدال عشق دربرابر مرد موردعلاقه‌ای شکست می‌خورد و قربانی می‌شد. او اوج این بازی‌ها را در فیلم‌های کازابلانکا و بدنام به نمایش گذاشت که هر دو فیلم جزو باارزش‌ترین دارایی‌های عاشقانه تاریخ سینما به حساب می‌آیند.
در سال ۱۹۵۶ بالاخره ابرها کنار رفت و بازی درخشان برگمان در فیلم آناستازیا در برابر یول برینر باعث شد که هالیوود جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن را به او بدهد و دوباره فرزند خاطی را بپذیرد.
پس از ورود مجدد به آمریکا او بیشتر در فیلم‌های خاصی که خود انتخاب می‌کرد و اکثراً هنری بودند بازی می‌کرد. بازی‌های درخشان او در فیلم‌هایی مانند مهمانخانه ششمین خوشبختی، و سونات پاییزی (به کارگردانی هموطن و هم نامش اینگمار برگمان) بارها نامزدی اسکار (هفت بار) را برایش رقم زد، تا اینکه برای بازی در فیلم قتل در قطار سریع‌السیر شرق سومین اسکارش را به دست آورد.
درگذشت
اینگرید در سال ۱۹۸۲ در ۶۷ سالگی بر اثر بیماری سرطان پستان که هشت سال با آن در ستیز بود در همان سالروز تولدش (۲۹ اوت) در لندن درگذشت و در گورستان کهنسال گرین به خاک سپرده شد
جوایز
جایزه اسکار
برگمان پس از کاترین هپبورن (با چهار اسکار)، مشترکاً با مریل استریپ، جک نیکلسون، والتر برنان و دانیل دی-لوئیس (هرکدام با سه جایزه)، جزو رکوردداران بردن اسکار بازیگری است.
جایزه گلدن گلوب
- برنده بهترین بازیگر نقش اول زن - ۱۹۴۴
- برنده بهترین بازیگر نقش اول زن - ۱۹۴۵
فیلم‌شناسی
| سال | فیلم | نقش |
|---|---|---|
| 1932 | Landskamp | Flicka som står i kö |
| 1935 | The Count of the Monk's Bridge | Elsa Edlund |
| ۱۹۳۵ | موج شکن | Karin Ingman |
| ۱۹۳۵ | خانواده سوئدی | Astrid |
| 1935 | Valborgsmässoafton | Lena Bergström |
| ۱۹۳۶ | سمت آفتابی | Eva Bergh |
| 1936 | میان پرده (نسخه اولیه سوئدی) | Anita Hoffman |
| ۱۹۳۸ | دلار | Denna Balzar |
| ۱۹۳ | صورت یک زن | Anna Holm, aka Anna Paulsson |
| 193 | چهار همدم | Marianne |
| ۱۹۳۹ | تنها یک شب | Eva Beckman |
| 1939 | میان پرده: یک قصه عشق (نسخه آمریکایی) | Anita Hoffman |
| 1940 | شب ژوئن | Kerstin Norbäc — aka Sara Nordanå |
| ۱۹۴۱ | آدام چهار پسر داشت | Emilie Gallatin |
| 1941 | شب‌نشینی در بهشت | Stella Bergen Monrell |
| ۱۹۴۱ | دکتر جکیل و آقای هاید | Ivy Peterson |
| ۱۹۴۲ | کازابلانکا | Ilsa Lund |
| ۱۹۴۳ | زنگ‌ها برای که به صدا در می‌آیند | María |
| 1943 | سوئدی‌ها در آمریکا (موضوع کوتاه) | به جای خودش |
| ۱۹۴۴ | چراغ گاز | Paula Alquist Anton |
| 1945 | گذرگاه ساراتوگا | Clio Dulaine |
| ۱۹۴۵ | طلسم‌شده | Dr. Constance Petersen |
| ۱۹۴۵ | زنگ‌های کلیسای مریم مقدس | Sister Mary Benedict |
| ۱۹۴۶ | American Creed (موضوع کوتاه) | به جای حودش |
| ۱۹۴۶ | بدنام | Alicia Huberman |
| ۱۹۴۸ | طاق نصرت | Joan Madou |
| ۱۹۴۸ | ژاندارک | ژاندارک |
| ۱۹۴۹ | در برج جدی | Lady Henrietta Flusky |
| ۱۹۵۰ | استرومبولی | Karin |
| ۱۹۵۲ | اروپا ۵۱ | Irene Girard |
| ۱۹۵۳ | ما، زنان (segment: "Ingrid Bergman") | به جای خودش |
| 1954 | ژاندارک بر صلیب | Giovanna d'Arco (Joan of Arc) |
| ۱۹۵۴ | سفر در ایتالیا | Katherine Joyce |
| ۱۹۵۴ | ترس | Irene Wagner |
| ۱۹۵۶ | آناستازیا | Anna Koreff/Anastasia |
| 1956 | النا و مردانش | Elena Sokorowska |
| 1958 | بی ملاحظه | Anna Kalman |
| 1958 | مهمانخانه ششمین خوشبختی | Gladys Aylward |
| ۱۹۶۱ | دوباره خداحافظ؟ | Paula Tessier |
| ۱۹۶۱ | کولکا، دوست من | (Uncredited Cameo) |
| ۱۹۶۴ | ملاقات | Karla Zachanassian |
| ۱۹۶۴ | رولز-رویس زرد | Gerda Millett |
| 1967 | استیمولانتیا (اپیزود: گردنبند) | Mathilde Hartman |
| ۱۹۶۹ | گل کاکتوس | Stephanie Dickinson |
| 1970 | Henri Langlois (مستند) | به جای خودش |
| ۱۹۷۰ | قدم زدن در باران بهاری | Libby Meredith |
| 1973 | از پرونده‌های اشتباه خانم باسیل فرانکویلر | Mrs. Frankweiler |
| ۱۹۷۴ | قتل در قطار سریع‌السیر شرق | Greta Ohlsson |
| 1976 | موضوعی از زمان | Countess Sanziani |
| ۱۹۷۸ | سونات پاییزی | Charlotte Andergast |
نگارخانه
پانویس
- Intermezzo
- Spellbound
- Notorious
منابع
https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%DB%8C%D9%86%DA%AF%D8%B1%DB%8C%D8%AF_%D8%A8%D8%B1%DA%AF%D9%85%D8%A7%D9%86
بیوگرافی سعید ابوطالب